Op een dag sluit u journalisten van het oefenterrein af, terwijl u wanhopig strijdt om de PR-oorlog te winnen en uw sceptici ervan te overtuigen dat er een visie voor de toekomst bestaat. De volgende keer sta je drie punten achter op de Engelse en Europese kampioenen. Crisisclub? Dat is oud nieuws rond Old Trafford. Houd je goed.
De ervaring zal Erik ten Hag leren dat het verhaal binnen de kortste keren om zijn veelzijdige kant draait. Er is misschien geen team in de Premier League dat zo goed in staat is om vanuit de diepte die ze bij Newcastle United hebben bereikt, op te stijgen naar de verkwikkende excessen van de 2-1 overwinning op Chelsea van woensdag. Ondanks alles wat deze manager heeft gedaan om discipline buiten het veld bij te brengen, gaat het verhaal van deze club na Sir Alex Ferguson over een dramatische overdaad ervan op het veld. goedkope voetbalshirts chelsea Er is geen minimumnorm waarop dit United-team kan vertrouwen. En als ze er zin in hebben, kunnen ze optredens leveren die net zo indrukwekkend zijn als die van vanavond.
Dit was de beste steun voor Ten Hag die zijn spelers maar konden bieden. Alle korte voorbeelden van uitmuntendheid en veelbelovende contouren die de manager de laatste tijd zag, waren in totaal beter zichtbaar voor de rest van de wereld toen Chelsea, verstoken van energie en organisatie, er doorheen werd geplunderd. United had deze wedstrijd niet onder controle. Ze brachten een groot deel van de laatste ontmoetingen door in hun eigen derde kamp, terwijl Reece James in woeste kruisen schoot. Misschien kunnen ze eenvoudigweg niet een team zijn dat hun wil op het spel uitoefent.
Geen wonder dat hun middenveld bestond uit een balwinnaar met weinig progressieve kwaliteiten, een spelmaker met voorvoet wiens frequente weggeefacties worden gecompenseerd door de kansen die hij creëert en, nou ja, waar Scott McTominay zich ook in heeft veranderd. Hier was een wedstrijdwinnende middenvelder die de wedstrijd beëindigde met meer schoten dan voorwaartse passes, en die net zo vaak balbezit heroverde als hij scoorde.
Dit is geen orthodox spel op het middenveld, maar het werkte tot in de puntjes. McTominay heeft het instinct van een spits voor waar de ruimte in het strafschopgebied zou kunnen ontstaan. Hij sloot de wedstrijd af met twee klassieke spitsgoals, waarbij hij de rebound van de geblokkeerde poging van Harry Maguire oppikte en via de achterpaal naar binnen schoot om een uitstekende voorzet van Alejandro Garnacho te ontmoeten. Hij had misschien nog veel meer kunnen halen uit zijn andere schoten. De dubbele redding van Robert Sanchez ontzegde hem van dichtbij, terwijl hij het beter had moeten doen met een zeldzame slimme pass van Antony, die een schot met rechts naast de bal scheef.
McTominay was niet de enige die losbandig eindigde. United had de 28 schoten en 4,26 verwachte doelpunten ruim voor het laatste fluitsignaal kunnen en moeten omzetten in een onaantastbare voorsprong. Bruno Fernandes miste een blasé-strafschop in de negende minuut, maar die vroege fout bracht in ieder geval de focus op wat een dwalende geest kan zijn. Vanaf dat moment suisde hij over het veld, altijd inventief maar nooit arrogant. Die strafschop werd voor Fernandes gewonnen door Antony, het zeldzame geval waarin zijn aandrang om alleen met zijn linkervoet te spelen zijn vruchten afwierp. Daarnaast liet de Braziliaan te veel goede momenten ontglippen.
Hetzelfde zou kunnen worden gezegd van de oppositie van United. Voor een team dat geen visie leek te hebben over hoe het zou gaan scoren, had Chelsea allerlei kansen om de achterhoede van Old Trafford te doorbreken. Te veel van hen kwamen naar Mykhailo Mudryk, een speler wiens voeten twaalf meter voor zijn hoofd lijken te staan. Te veel passes worden overtroffen, Voetbaltenue kind Kopen te veel balcontacten gaan zelfs zijn tempo te boven. De elegante precisie van Cole Palmer, getypeerd toen hij vlak voor de pauze de gelijkmaker voorbij Andre Onana rolde, versterkt alleen maar het gevoel van hoe ver Mudryk van het tempo af is.
Het helpt geen van de aanvallers dat zoveel achter hen niet synchroon loopt. Moises Caicedo en Enzo Fernandez lijken Conor Gallagher naast hen nodig te hebben om echt te kunnen excelleren. Mauricio Pochettino lijkt ondertussen onzeker over zijn beste back four. Wat het ook is, Marc Cucurella is toch zeker niet de rechtsback? Deze ploeg van Chelsea zou de chaos alleen maar verder kunnen vergroten. Daarmee speelden ze United recht in de kaart.
Je zou United niet verwarren met een ploeg die aan het einde van het seizoen net zo dicht bij Manchester City zal staan als nu. Het was echter misschien wel het beste wat dit ontembare team kan zijn. De energie waarmee Marcus Rashford, na zo’n schroom in de nederlaag tegen Newcastle, op de bank viel en de centrale verdedigers van Chelsea lastigviel, heeft een waarde die verschilt van de gestage controle van degenen boven United aan de ranglijst. Je strijdt niet om een Premier League-titel door deze elementaire woede te benutten. Misschien eindig je niet eens in de top vier.
Maar op de zeldzame momenten waarop het allemaal klikt, kan het echt heel veel plezier opleveren. Dat is wat United woensdag voor Old Trafford heeft afgeleverd, precies getimed op het moment dat Ten Hag het het meest nodig had.